Kijkt breder

Kort geleden maakte ik een strandwandeling, samen met een veel jongere vriendin.Zij wees naar een strandtentje in de verte. ‘Zullen we daarheen lopen?’Ik keek eens goed en probeerde de afstand in te schatten. ‘Het is niet ver,’ zei mijn vriendin.

99% van de tijd zijn mensen heel behulpzaam als ik met mijn taststok loop. Mensen vragen of ik hulp nodig heb en de buschauffeur controleert of ik wel in de juiste bus zit. Helaas kent onze maatschappij ook rotte appels die schijt hebben aan gebruikelijke omgangsnormen.

Jeroen (in Malmö) en Chiel (in Arnhem) bespreken de deelname van Joost Klein in deze Songfestival Troubadours Special! De weg van Joost naar het Songfestival (so far), de repetities en de kanshebbers voor de overwinning van het 68ste Eurovisie Songfestival. Joost komt zelf aan het woord, er zijn bijzondere gastbijdrages van ‘oude bekenden’ en Chiel en Jeroen bespreken hoe groot de kans is dat Nederland zaterdag voor de zesde keer wint..  

Laten we het eens hebben over dat geslacht in ons paspoort. Serieus, waar hebben we het eigenlijk over? Alsof dat ene woordje ons hele bestaan bepaalt. Spoiler alert: dat doet het niet! Kom op, mensen, we leven niet meer in de Middeleeuwen waarin we ons identificeerden aan de hand van ons geslacht, toch?Dus, het demissionaire kabinet stemde dinsdag tegen een wet die het gemakkelijker zou maken om je geslacht in je paspoort te veranderen. Maar echt, wie heeft er nog behoefte aan om je paspoort open te slaan en te denken: ‘Ah ja, dit is een man, dit is een vrouw’? En als je dat wel doet, moet je echt eens overwegen om je brein te upgraden naar de 21e eeuw.Ik bedoel, vroeger, toen ik nóg recalcitranter was dan nu, vulde ik bij de vraag naar mijn geslacht op formulieren altijd al standaard ‘niet’ in. Want eerlijk gezegd, mensen, ik voel me gewoon Floor. Dat is mijn geslacht, mijn identiteit, mijn wezen. Geen vakje kan dat ooit vatten.Waarom moet ik altijd als vrouw bekend staan? In mijn laatste sollicitatiebrief heb ik mijn gender zelfs geschrapt. Ik wil dat er naar mijn capaciteiten als persoon wordt gekeken, niet naar mijn geslacht. Voor mij heeft het hele gendergedoe gewoon totaal geen toegevoegde waarde.Tegenwoordig is het overal 'Gender dit, gender dat'. Maar laten we het simpel houden, oké? Ik ben wie ik ben, met of zonder label. En als ik zin heb om in een glitterjurkje rond te paraderen, dan doe ik dat gewoon. En als ik geen zin heb om mijn benen te scheren? Dan trek ik een lange broek aan. Als je dan gender weghaalt, is het nog steeds een jurkje, of een jeans, toch? En trouwens, wie gaat me tegenhouden? Juist ja, niemand.Kunnen we dat geslacht in ons paspoort niet gewoon schrappen? De wereld laten zien dat we meer zijn dan een paar letters? Wat nou als we onze individualiteit omarmen en die verouderde genderhokjes achter ons laten? Want als we ons geslacht schrappen, zijn we allemaal gewoon mensen. En dat is denk ik alles wat er echt toe doet.Zonder geslacht in mijn paspoort, ben ik nog steeds Floor. Wel veel, niet minder.

Andy en Waynne. Onlosmakelijk met elkaar verbonden. En met de queer community in Groningen. Sinds twee jaar bestieren zij de kleurrijkste bar van de stad. Een plek waar ik persoonlijk graag kom, omdat het voor mij meer is dan een bar. Het is de enige plek buiten mijn huis waar ik zeker weet dat ik altijd mezelf mag zijn. Omdat op deze plek iedereen onbeschaamd laat zien wie ze zijn. En dat creëert een sfeer van veiligheid en respect. Van pure liefde. Een thuis.