Dutch Below
Indonesia has always been adaptable to the ebb and flow of outside forces — customs, religion, and trade. Despite its heartache, the country flourished, adapting with humility and countless smiles. But much of its marvelous culture and traditions have been pushed into the shadows, making room for new ideas, not always at the behest of its people.
With their documentary The Emerald’s Touch, four brave souls take on the mission to shed light on what was lost — and what still survives, even if it hides in the cracks of this fractured society.
In The Emerald’s Touch, filmmaker Alfred Pek and producer Melissa Green follow the story of Hendrika Mayora Victoria Kelan — affectionately known as Bunda Mayora. Indonesia’s first trans politician, as she builds bridges between fractured queer communities, her faith, her culture, and her homeland.
In a world where the “queer agenda” is often dismissed with eye-rolls or buried in overshared headlines, this team offers something different. Rather than pointing fingers, they return to the source — inspired by A Political Biography of the Indonesian Lesbian, Bisexual and Trans Movement, by Saskia Wieringa — and invite us to listen.
The stakes are high. New Indonesian laws, framed as anti-pornography and anti-premarital sex, criminalize queer love by default, as same-sex marriage remains illegal. Enforcement depends on a culture of self-policing, leaving many queer Indonesians silenced and fearful, even within their own families and communities.
And yet there is hope.
Bunda — a Catholic, transgender, and deeply rooted in her community — offers a vision of solidarity and quiet courage. As Alfred Pek, the director explains: "Indonesia is a fractured archipelago, but it has always adapted. This film is about showing how our queer communities can do the same, not just surviving, but thriving."
This is more than a documentary. It’s a reckoning with history, with identity, with faith.
And you can be part of it.
By donating or sharing their campaign, you help give voice to stories that would otherwise remain hidden.
Thank you for taking the time to listen to my voice. Now, let’s listen to theirs. Together.
Fundraising:
https://www.voordekunst.nl/projecten/19485
Website:
https://sulingproductions.wixsite.com/portfolio/copy-of-catalogue-1
Socials:
https://www.instagram.com/emeraldstouchfilm/
https://www.facebook.com/profile.php?id=61555527294868
https://bsky.app/profile/emeraldstouchfilm.bsky.social
https://www.threads.net/@emeraldstouchfilm
https://x.com/emeraldstouch
Indonesië heeft zich altijd weten aan te passen aan de constante stroming van invloeden van buitenaf. Gebruiken, religie en handel. Ondanks al het verdriet heeft het land gebloeid, met bescheidenheid en talloze glimlachen. Maar veel van haar prachtige cultuur en tradities zijn naar de achtergrond gedrongen, om plaats te maken voor nieuwe ideeën, niet altijd in het belang van haar eigen mensen.
Met hun documentaire The Emerald’s Touch nemen vier dappere zielen de missie op zich om te laten zien wat verloren is gegaan en wat nog altijd voortleeft, zelfs als het verscholen zit in de scheuren van een verdeelde samenleving.
In The Emerald’s Touch volgen filmmaker Alfred Pek en producer Melissa Green het verhaal van Hendrika Mayora Victoria Kelan , die liefdevol Bunda Mayora wordt genoemd. Zij is Indonesië’s eerste transgender politica en bouwt bruggen tussen gefragmenteerde queer gemeenschappen, haar geloof, haar cultuur en haar vaderland.
In een wereld waarin veel mensen zich overweldigd voelen door alles wat als ‘queer agenda’ wordt gepresenteerd, en het daardoor niet altijd meer serieus nemen, kiest dit team voor een andere aanpak. In plaats van met vingers te wijzen, keren ze terug naar de bron. Geïnspireerd door A Political Biography of the Indonesian Lesbian, Bisexual and Trans Movement van Saskia Wieringa, en nodigen ze ons uit om te luisteren.
De inzet is hoog. Nieuwe Indonesische wetten, verpakt als anti-pornografie en anti-voorhuwelijke seks, criminaliseren queer liefde, omdat het homohuwelijk illegaal blijft. De handhaving is gebaseerd op een cultuur van zelfcontrole, waardoor veel queer Indonesiërs terugdeinzen en bang zijn, zelfs in hun eigen families en gemeenschappen.
En toch is er hoop.
Bunda, katholiek, transgender en diep geworteld in haar gemeenschap, biedt een visie van solidariteit en stille moed. Zoals regisseur Alfred Pek uitlegt: "Indonesië is een gebroken archipel, maar het heeft zich altijd weten aan te passen. Deze film laat zien hoe ook onze queer gemeenschappen dat kunnen. Niet alleen overleven, maar bloeien."
Dit is meer dan een documentaire. Het is een afrekening met de geschiedenis, met identiteit, met geloof.
En jij kunt er deel van uitmaken.
Door te doneren of hun campagne te delen, help je om stemmen hoorbaar te maken die anders ongehoord zouden blijven.
Dankjewel dat je de tijd hebt genomen om naar mijn stem te luisteren. Laten we nu samen naar die van hen luisteren.
🎥 Doneer hier:
https://www.voordekunst.nl/projecten/19485
🌐 Website:
https://sulingproductions.wixsite.com/portfolio/copy-of-catalogue-1
📱 Volg & deel:
https://www.instagram.com/emeraldstouchfilm/
https://www.facebook.com/profile.php?id=61555527294868
https://bsky.app/profile/emeraldstouchfilm.bsky.social
https://www.threads.net/@emeraldstouchfilm
https://x.com/emeraldstouch
Interview with Alfred Pek: The Builder of Bridges
An Interview on The Emerald’s Touch
In his upcoming documentary The Emerald’s Touch, filmmaker Alfred Pek shines a light on Indonesia’s queer communities — their resilience, their history, and their hopes for the future.
Following Hendrika Mayora Victoria Kelan — affectionately known as Bunda Mayora, Indonesia’s first trans politician — Alfred explores how identity, faith, and solidarity intersect in a fractured society still reckoning with colonialism, imported religious conservatism, and anti-queer laws.
We spoke with Alfred about his journey, the film’s vision, and what he hopes The Emerald’s Touch will inspire.
Text: Shirodj
Photo's: Alfred Pek
As someone who’s reported on refugees in Southeast Asia with your documentary Freedom Street, what have you learned from documenting those stories that you’re bringing into this film?
What I learned is that when you’re telling stories like these, you need one clear focus. With Freedom Street, I tried to weave three subjects into one documentary, and it became overwhelming. For The Emerald’s Touch, I knew the story had to center on one person who embodies something larger — and that’s Bunda.
My previous documentaries also helped me come to terms with who I am. They taught me that I can bring both my Indonesian roots and my global perspective into one narrative. That’s why I knew my next big project had to be Indonesia, because the world needs to hear these stories.
How does your multicultural upbringing — living in Indonesia, Australia, and Toronto — influence your storytelling?
Being technically a first-generation immigrant but still deeply Indonesian has given me a unique perspective. Growing up around different religions and identities made me feel like a bridge myself. That’s what I try to do with my films — approach them from solidarity, from building connections where it’s fruitful.
I want to keep Indonesian stories alive in the global conversation. Being cosmopolitan but connected to my motherland gives me a responsibility to bring those voices forward.
What was your “a-ha” moment that pushed you to create this documentary?
Reading A Political Biography of the Indonesian Lesbian, Bisexual and Trans Movement by Saskia Wieringa. That book gave me a glimpse of Indonesia’s pre-colonial queer history — stories that have been erased by colonialism, imported religion, and patriarchy.
There’s a concept in the archipelago of Durga, the goddess who embodies both masculine and feminine energy in harmony. That’s what I see in Bunda — that same force of balance and strength.
How does the documentary approach Indonesia’s religious context, respectfully but truthfully?
Indonesia is one of the most religious countries in the world. And yet, diversity and inclusivity can exist here and have existed before. This film isn’t about attacking religion, but rather about showing how faith and identity can coexist.
We’re inviting religious leaders and activists to share their perspectives on how their faith and Indonesia’s culture can embrace queer communities again. For many queer people, faith is still central to who they are. It’s time to start framing it in a way that includes them.
What do you hope queer people of faith take away from this film?
That we are born this way, that we are in balance with nature and our creator, as we have always been. Bunda herself almost became a Catholic priest before coming out, then faced shame and hardship. But she found her way back to her faith.
This film shows that it’s possible to find solace and strength in your faith, even as a queer person. Not everyone is an atheist, and they shouldn’t have to leave their faith behind to live authentically.
What would you say to religious viewers who may be skeptical or opposed to queer rights?
Honestly, those who are opposed probably won’t watch this film. But for those who are open to learning, to inspiring their communities, and to restoring hope, this is for them. This is a film about education, about planting seeds for change.
What’s one moment you’ve already filmed that captures the heart of the story?
Any scene where Bunda connects with the locals. Seeing kids and young adults call her name with joy, you realize how deeply she’s already loved and supported. That’s rare. That’s hope in action.
What’s the one thing you hope readers feel after reading about The Emerald’s Touch?
This film has value. That it can compel them to make a difference, however small. The Netherlands, in particular, needs to reckon with its colonial legacy — and this story is part of that reckoning.
Don’t be afraid to join this movement. Allow yourself to listen to your heart. Many of us want to be part of something meaningful, and this is a way to do that. Please support The Emerald’s Touch. Let’s bring something into the world that challenges patriarchy and discomfort, and builds real bridges
*
Interview met Alfred Pek: De bruggenbouwer
Een interview over The Emerald’s Touch.
In zijn aankomende documentaire The Emerald’s Touch belicht filmmaker Alfred Pek de queergemeenschappen van Indonesië: hun veerkracht, hun geschiedenis en hun hoop voor de toekomst.
Bij het volgen van Hendrika Mayora Victoria Kelan – liefkozend Bunda Mayora genoemd, Indonesië's eerste transgenderpoliticus – onderzoekt Alfred hoe identiteit, geloof en solidariteit elkaar kruisen in een gebroken samenleving die nog steeds worstelt met kolonialisme, geïmporteerd religieus conservatisme en anti-homowetten.
We spraken met Alfred over zijn reis, de visie van de film en wat hij hoopt dat The Emerald’s Touch zal inspireren.
Tekst: Shirodj
Foto's: Alfred Pek
Wat heb je, als iemand die met je documentaire Freedom Street verslag heeft gedaan van vluchtelingen in Zuidoost-Azië, geleerd van het documenteren van de verhalen die je in deze film verwerkt?
Wat ik heb geleerd, is dat je bij het vertellen van dit soort verhalen één duidelijke focus nodig hebt. Met Freedom Street probeerde ik drie onderwerpen in één documentaire te verweven, en dat werd overweldigend. Voor The Emerald’s Touch wist ik dat het verhaal zich moest richten op één persoon die iets groters belichaamt – en dat is Bunda. Mijn eerdere documentaires hebben me ook geholpen om te accepteren wie ik ben. Ze leerden me dat ik zowel mijn Indonesische roots als mijn wereldwijde perspectief in één verhaal kan verenigen. Daarom wist ik dat mijn volgende grote project Indonesië moest zijn, omdat de wereld deze verhalen moet horen.
Hoe beïnvloedt je multiculturele opvoeding – wonen in Indonesië, Australië en Toronto – je manier van vertellen?
Technisch gezien een eerstegeneratie-immigrant, maar toch diep Indonesisch, heeft me een uniek perspectief gegeven. Opgroeien met verschillende religies en identiteiten gaf me het gevoel dat ik zelf een brug vormde. Dat is wat ik probeer te doen met mijn films – ze benaderen vanuit solidariteit, vanuit het opbouwen van verbindingen waar dat vruchtbaar is. Ik wil Indonesische verhalen levend houden in het wereldwijde gesprek. Kosmopolitisch zijn, maar toch verbonden met mijn moederland, geeft me de verantwoordelijkheid om die stemmen naar voren te brengen.
Wat was jouw aha-moment dat je ertoe aanzette deze documentaire te maken?
Ik las 'Een politieke biografie van de Indonesische lesbische, biseksuele en transgenderbeweging' van Saskia Wieringa. Dat boek gaf me een inkijkje in de prekoloniale queergeschiedenis van Indonesië – verhalen die zijn uitgewist door kolonialisme, geïmporteerde religie en het patriarchaat. Er bestaat een concept in de archipel van Durga, de godin die zowel mannelijke als vrouwelijke energie in harmonie belichaamt. Dat is wat ik zie in Bunda – diezelfde kracht van evenwicht en kracht.
Hoe benadert de documentaire de religieuze context van Indonesië, respectvol maar oprecht?
Indonesië is een van de meest religieuze landen ter wereld. Toch kunnen diversiteit en inclusiviteit hier bestaan en bestonden ze al eerder. Deze film gaat niet over het aanvallen van religie, maar over het laten zien hoe geloof en identiteit naast elkaar kunnen bestaan. We nodigen religieuze leiders en activisten uit om hun perspectieven te delen over hoe hun geloof en de Indonesische cultuur queergemeenschappen weer kunnen omarmen. Voor veel queers is geloof nog steeds een essentieel onderdeel van wie ze zijn. Het is tijd om het op een manier te benaderen die hen erbij betrekt.
Wat hoop je dat queers met een geloof uit deze film meenemen?
Dat we zo geboren worden, dat we in balans zijn met de natuur en onze schepper, zoals we altijd al zijn geweest. Bunda zelf was bijna katholiek priester geworden voordat ze uit de kast kwam, maar werd geconfronteerd met schaamte en ontberingen. Maar ze vond de weg terug naar haar geloof. Deze film laat zien dat het mogelijk is om troost en kracht te vinden in je geloof, zelfs als queer persoon. Niet iedereen is atheïst en ze zouden hun geloof niet achter zich moeten hoeven te laten om authentiek te leven.
Wat zou je zeggen tegen religieuze kijkers die sceptisch zijn of tegen queerrechten?
Eerlijk gezegd zullen degenen die tegen zijn deze film waarschijnlijk niet kijken. Maar voor degenen die openstaan om te leren, hun gemeenschap te inspireren en hoop te herstellen, is dit iets voor hen. Dit is een film over onderwijs, over het planten van zaden voor verandering.
Welk moment heb je al gefilmd dat de kern van het verhaal raakt?
Elke scène waarin Bunda contact maakt met de lokale bevolking. Als je ziet hoe kinderen en jongvolwassenen haar naam met vreugde roepen, besef je hoe diep ze al geliefd en gesteund wordt. Dat is zeldzaam. Dat is hoop in actie.
Wat hoop je dat kijkers voelen na het zien van The Emerald's Touch?
Deze film is waardevol. Dat hij hen kan aanzetten tot een verschil, hoe klein ook. Vooral Nederland moet afrekenen met zijn koloniale erfenis – en dit verhaal maakt daar deel van uit. Wees niet bang om je bij deze beweging aan te sluiten. Luister naar je hart. Velen van ons willen deel uitmaken van iets betekenisvols, en dit is een manier om dat te doen. Steun The Emerald's Touch alstublieft. Laten we iets de wereld in brengen dat patriarchaat en ongemak uitdaagt en echte bruggen bouwt.
*
Reactie plaatsen
Reacties