Slechtziend en slechtziend
'Doe mij maar hetzelfde als het laatste bord van die tafel,' zei Sander tegen de serveerster. Nog geen tien minuten eerder liep hij met zijn geleidestok de lunchroom binnen en werd hij naar boven begeleid. Met een zweem van twijfel in haar stem vertelde de serveerster wat ze zojuist bij de klant aan de tafel naast ons had neergezet. Sander bevestigde dat dit er lekker uitzag.
Al een tijdje wil ik een column schrijven over wat slechtzienden nou eigenlijk zien. Hoewel het label slechtziend zwaar klinkt, is er — ondanks onze visuele beperking — ontzettend veel mogelijk. Dat ontdekte ik toen ik in maart dit jaar zelfstandig een marathon liep. Alleen al geloven dat het mogelijk was, bleek voldoende om die droom waar te maken.
Hoewel details voor mij wazig zijn, lukt het meestal prima om obstakels en silhouetten van andere lopers te herkennen. Laat dat nou precies zijn wat ik nodig heb om veilig te navigeren tijdens een hardloopevenement. Naast weten wat je wél kunt, is het minstens zo belangrijk te beseffen waar juist je beperking ligt.
Als ik in de lunchroom hetzelfde had gezegd als Sander, was het voor mij een complete verrassing geweest wat ik voorgeschoteld kreeg. Vroeger dacht ik bijvoorbeeld dat ik geen zalm lustte — totdat ik een keer een broodje ‘kip’ had gekocht. Je raadt het al: de smaak was vreemd voor kip, maar ik vond het verrassend lekker.
Met zijn kleine maar scherpe kokerzicht wil Sander volgend jaar een zelfstandige trail lopen met behulp van een GPS-horloge. Iets wat voor mijn zicht een onmogelijke uitdaging zou zijn. Er bestaan dus vijftig tinten wazig, en het is goed om je daar bewust van te zijn!
*
Lowie van Eck
Lowie jaagt ondanks zijn visuele beperking zijn dromen achterna. Uitdagingen zoals een marathon lopen of de hoogste berg van Noord-Afrika beklimmen gaat hij niet uit de weg.
Toch ervaart hij moeilijkheden bij situaties die voor een ziende erg vanzelfsprekend zijn.
Reactie plaatsen
Reacties