Beste Richard,
het lijkt me erg leuk en inspirerend om de briefwisseling, die ik maandelijks met die lieve Jan-Simon Minkema had, nu op regelmatige basis met jou voort te zetten.
Allebei hebben we een groot theaterhart: jij nog volop in the Running op allerlei podia, ik lekker in de marge bezig met allerlei groepen en groepjes, meestal regisserend en af en toe zelf nog op de planken.
Naast de theaterwereld bestond/bestaat er gelukkig nog een ander leven, jij in de zorg en ik in het onderwijs.
Dus we hebben elkaar voldoende te vertellen en er zijn heel wat mijmer- en hartszaken te delen.
Dat we niet echt een maandelijkse frequentie zullen aanhouden is niet zo van belang. Jij hebt het met van alles heel erg druk. Ik zit nog net niet achter de geraniums, maar zit sowieso wat ruimer in mijn tijd.
Maar het feit dat jij ‘de pen’ wil oppakken, doet mij deugd.
We zullen ze bij ZIEN weer laten genieten en (glim-)lachen…
Nu moet ik als de sodemieter ervan door: de première van een heel bijzonder CARMEN komt eraan. En nee, ik zing (bijna) niet…
Lieve groet uit Rotterdam,
René
Lieve René,
Daar zit ik dan, voor de tweede keer op Bonaire. In maart werd ik verliefd toen we in Curaçao waren voor de opnames van een film. Hij sprak me aan en van daaruit zijn we verder gaan praten, gaan bellen en het onmogelijke leek te gebeuren: ik werd verliefd! Hij wonend op Bonaire en ik terug naar Nederland. René, wat gebeurde er toch? Duizend stemmen die dat gevoel wilden ontkrachten. Nuchtere gedachtes die me lieten inzien dat het maar net is wat je toelaat of ‘ergens graag zou willen’. Hindernissen die ik opgooide, omdat hij veel jonger is dan ik en is hij bereid de rollator uit de schuur te pakken over 10 jaar. Zijn simpele en ontwapenende vragen waren dan steeds: ‘Waar ben je bang voor?’ of ‘Als jij nou bepaalt waar jij op valt, bepaal ik dat voor mezelf!’ als ik weer eens een grapje maakte over mijn leeftijd. Mijn van nature zorgzame en soms zelfs zorg opdringende karakter, maakte hem vrij kort in zijn gedrag dat hij dat niet van me nodig had. En waar ik de chaotische en drukke man ben, heeft hij een rust, die me laat zakken. Ik word rustig van hem, zacht.
Ik was ervan overtuigd dat ik een bindingsangst had. En wellicht is er ook een angst. Maar in dit geval lijkt het van ondergeschikt belang, omdat het hele lijf en mijn hart hiervoor willen gaan. De stemmen die me willen laten twijfelen, winnen het niet van de overtuiging dat dit anders is. En misschien ook de kennis dat je jezelf nooit verliest, hooguit vindt. En waarom niet genieten in het moment, want de toekomst is nog niet ontdekt gebied. Inmiddels is hij alweer een paar weken in Nederland geweest en maken we plannen voor de toekomst. Spannend, dat wel, maar met meer zelfkennis, meer rust in wie ik ben en meer liefde voor mezelf. De ander hoeft niet meer te vullen wat ik dacht te missen. Hoewel hij mijn redelijk complete leven net wat mooier kleurt.
Liefs Ries
Roza en Spijkers ZIEN van alles
Na de maandelijkse briefwisseling met Jan-Simon Minkema, heeft nu Richard Spijkers de pen van Jan-Simon overgenomen.
De mannen hebben genoeg te bespreken met beide een grote passie voor het theater en beide ook in maatschappelijke functies. René als directeur van een basisschool en Richard als zorgmanager.
Reactie plaatsen
Reacties